Chor (Architektur)

In dr sakraale Archidekduur bezäichnet dr Choor, dr Choorruum, s Presbyterium oder dr Altarruum dr Blatz in de Chille, wo dr Hauptaltar dinn stoot. Früener het nume dr Klerus oder d Ordensgmäinschaft dört döfe s Stundegebät fiire. De Kleriker, wo in Kathedraale, Basiilike oder Ordenschillene Däil bi dr gmäinsaame Liturgii gsi si, säit mä Choorhere. Ursprünglig isch dr Choor – wie scho si Naame aadütet – dr Ruum für d Sänger vo dr Liturgii gsi. Dr Hauptaltaarruum vo dr Chille wird as capella maior bezäichnet (in dr Grafik isch dä Ruum gääl markiert) und sött vom Chor underschiide wärde.^[1]

Dr Begriff „Choor“ cha sich aber au uf en abgränzte Beriich vom Hauptaltaar äwägg bezie, öbbe as Nonnechoor.

E Choor cha d Bräiti vo äim oder meerereschiff ha und in dr Diefi äis oder meereri Joch umfasse. D Begriffe Binnechoor, Hoochchoor und Hooche Choor bezäichne bi meerschiffige Choorbaute dr inner Choorberiich, abgränzt vo de Siteschiff und em Choorumgang, wenn s swo äine git. Dr Chorumgang ghöört nit zum Choor im ängere Sinn, wil er nit nume für e Klerus do gsi isch. Es git aber au en erwitereti Definizioon, wo mönggisch in dr Archidekduur brucht wird. Noch deere schliesst dr Choor dr ganz Geböideflüügel ii, wo dr Hauptaltaar din stoot.

1. ↑ Louis Bouyer: Mensch und Ritus. Matthias-Grünewald-Verlag, Mainz 1964, 216–218.